پیش بینی بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری بر اساس ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود

مقدمه: بهزیستی ذهنی یکی از سازه های مهم بهداشت روان است که شناسایی عوامل تأثیرگذار در آن از اهمیت شایانی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر پیش­بینی بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری بر اساس ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود است.  روش ها: در این مطالعه توصیفی همبستگی، 250 دانشجوی پرستاری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد در سال تحصیلی 1394با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. جهت گردآوری داده­ها  سه مقیاس روا و پایا شامل  بهزیستی ذهنی(مولوی) و ذهن آگاهی بائر(baer) و شفقت ورزی به خود نف (neef) مورد استفاده قرار گرفت . تحلیل داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. نتایج: یافته ها نشان داد که بین ذهن­آگاهی و شفقت ورزی به خود با بهزیستی ذهنی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن است که متغیرهای ذهن­آگاهی و شفقت ورزی به خود نقش معناداری در تبیین واریانس بهزیستی ذهنی دارند و در مجموع 31 درصد واریانس بهزیستی ذهنی را پیش بینی می کند. ضرایب استاندارد بین ذهن آگاهی و بهزیستی ذهنی (001/0, p< 182/0=β) و ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود (001/0, p<145/0=β) به دست آمد. این یافته ها نشان دهنده این موضوع است که ذهن آگاهی نقش بیش تری در پیش بینی بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری دارد. نتیجه گیری: با افزایش ذهن­آگاهی و شفقت ورزی به خود در دانشجویان می­توان میزان بهزیستی ذهنی ایشان را افزایش داد و می توان از این متغیرها برای ارتقای رضایت از زندگی دانشجویان پرستاری بهره برد.